Dzisiejszy wpis, jak bystrzakom już pewnie udało się zauważyć, traktować będzie o interpunkcji. Zanim jednak dowiemy się czegoś konkretnego o zasadach interpunkcyjnych, chciałabym zaapelować, żebyśmy w ogóle interpunkcję w miarę możliwości aprobowali.
Brodę, będącą częścią twarzy, ma każdy z Nas, na szczęście taka, którą trzeba golić, należy tylko do panów. W zamku mieszkają królewny, zamek mamy w drzwiach, kurtach, spodniach. Jedni golfami jeżdżą, inni je noszą, a jeszcze inni w golfa grają.
Pamiętam jeszcze z podstawówki reakcje pani od polskiego, gdy tylko usłyszała od jakiegoś ucznia zdanie rozpoczynające się od „mi się”. Prędko mówiła wtedy: „Misie? Misie to są w lesie!”. Niestety nigdy nie wyjaśniła, o co tak naprawdę z tymi misiami chodzi.
Dlaczego, skoro schodzimy po schodach, nie wchodzimy po wchodach? Fragment kobiecego stroju zwany spódnicą noszony jest na wierzchu, a nie pod spodem. Czy powinniśmy zatem nazywać go wierzchnicą?
Powyższy tytuł nie jest przypadkowy – we wrocławskich autobusach i tramwajach spotykamy się z informacją na temat „Ilości przystanków pozostałych do końca trasy”. Przystanki są jak najbardziej policzalne. Nikt oczywiście nie każe Nam ich liczyć, ale gdybyśmy chcieli, moglibyśmy to zrobić.