W dzieciństwie spotykaliśmy się wyłącznie z formą „dwie postacie” i nikt z nas nie zastanawiał się nad jej poprawnością. Od niedawna jednak media propagują formę „dwie postaci”. Którą więc strukturą powinniśmy się posługiwać?

Obie formy, czyli „przy pomocy” i „za pomocą” istnieją w języku polskim. Różnią się one jednak kontekstem użycia. Kiedy powinniśmy zatem wybierać „przy”, a kiedy „za”?

Drugi, trzeci, czwarty, sto dwudziesty pierwszy, tysięczny, milion sześćdziesiąty ósmy... – To przykłady liczebników porządkowych. Jak zapisać je cyframi?

Forma poprawna to „nienawidzić”, niepoprawna – „nienawidzieć”. Skąd bierze się tendencja do wybierania błędnej formy? Wyraz „nienawidzieć” traktujemy analogicznie do takich słów jak „chcieć”, „myśleć”, „widzieć”.

Dowiedzieliśmy się ostatnio, że tydzień temu był 13 października (nie 13 październik), a dziś jest 20 października (nie 20 październik). Pora rozwiać wszelkie wątpliwości na temat tego, czy żyjemy w roku dwa tysiące szesnastym czy dwutysięcznym szesnastym.

Dzisiaj postanowiłam zająć się czymś, bez dwóch zdań, obligatoryjnym dla każdego, kto posługuje się językiem polskim. Opowiem o tym, czego nie nauczyli Nas w szkole, mianowicie o poprawnych formach dat.

W języku polskim jest wiele takich wyrazów, których rozpowszechniona forma jest błędna. Poprawnymi formami posługują się właściwie tylko poloniści i mam nadzieję, że od dzisiaj czytelnicy Prostego Polskiego. Wybrane przeze mnie przykłady powinny Was zaskoczyć, jeśli nie w całości, to już na pewno w większości.

Były przecinki, pora na kropki, ale nie takie tam sobie zwyczajne kropki stawiane na końcu zdania. Mam na myśli kropki będące częścią skrótów. Weźmy sobie w celu wyjaśnienia zapisu owych skrótów czterech panów: „magistra”, „doktora”, „profesora” i „księdza”.