Ironia to drwina, złośliwość, pogarda, wyśmiewanie, szyderstwo ukryte w wypowiedzi pozornie aprobującej. Można więc mówić ironicznie o jakiejś osobie bądź sprawie, a także poczuć się dotkniętym ironią czy zranionym użyciem przez kogoś ironii w stosunku do nas.
Ze względu na to, że z ironią w różnej postaci spotykamy się dość często, naturale jest, że równie często o niej mówimy. I tak poprawnie powiemy jak na ironię i ironia losu. Niepoprawną formą będzie natomiast jak na ironię losu – stanowi to bowiem skrzyżowanie (skontaminowanie) dwóch poprawnych form i w rezultacie jest błędem. Poniżej przedstawiam zdania z poprawnym i niepoprawnym użyciem opisywanych wyrażeń.
- Uczyłem się do egzaminu i jak na ironię ktoś w mieszkaniu obok włączył wiertarkę, która bardzo hałasowała.
- Przez cały tydzień nosiłam parasolkę w torebce, mimo że nie padało. W niedzielę zostawiłam ją w domu, wyszłam na zewnątrz i wtedy spadł deszcz. Co za ironia losu!
- Jak na ironię losu kosz czekolad wygrał Adam, który od tygodnia jest na restrykcyjnej diecie.
Podsumowując – korzystamy z wyrażeń na ironię i ironia losu, a błędną wypowiedź jak na ironię losu wyrzucamy ze swoich słowników.
