Czym jest onomatopeja? Czy onomatopeja jest tym samym co wyraz dźwiękonaśladowczy? W poście, oprócz definicji wymienionego środka stylistycznego, pojawiają się przykłady użycia onomatopei oraz przykłady utworów literackich, w których znajdują się onomatopeje.
Współczesność, inaczej postmodernizm, to epoka, która rozpoczęła się w 1939 roku i trwa do dziś. Twórcami tej epoki są między innymi polscy nobliści w dziedzinie literatury: Czesław Miłosz, Wisława Szymborska oraz Olga Tokarczuk. We współczesności pisał także niepolski noblista – Albert Camus.
XX-lecie międzywojenne to epoka literacka, która obejmuje lata 1918-1939. W okresie tym tworzyli Witold Gombrowicz, Bruno Schulz, Stefan Żeromski, Zofia Nałkowska, Maria Kuncewiczowa, Julian Tuwim i wielu innych. Powstało wiele grup poetyckich – między innymi Skamander, Awangarda Krakowska, Awangarda Lubelska czy Żagary.
Na podstawowej pisemnej maturze z języka polskiego uczeń stoi przed wyborem tematu wypracowania. Wybiera spośród dwóch tematów. Jednym z nich jest temat rozprawkowy (rozprawka to zdecydowanie częściej wybierana forma), drugim – interpretacyjny (interpretacja wiersza to zdecydowanie rzadziej wybierana forma). Stworzenie interpretacji wiersza jest powszechnie uznawane za trudniejsze zadanie niż napisanie rozprawki. Nierzadko szkolni nauczyciele odradzają swoim uczniom Więcej…
Młoda Polska nazywana jest jeszcze modernizmem i neoromantyzmem. Ważnymi pojęciami w tej epoce były symbolizm, dekadentyzm i chłopomania. W Młodej Polsce tworzyli Stanisław Wyspiański, Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Jan Kasprowicz, a także Leopold Staff.
Pozytywizm to epoka z drugiej połowy XIX wieku. Tworzyli wtedy Bolesław Prus, Maria Konopnicka, Eliza Orzeszkowa. Ważne były koncepcje: pracy u podstaw, pracy organicznej, realizmu, naturalizmu, scjentyzmu, empiryzmu, agnostycyzm, ewolucjonizm oraz utylitaryzmu.
Romantyzm to epoka z pierwszej połowy XIX wieku. Tworzyli w niej: Adam Mickiewicz, Juliusz Słowacki, Zygmunt Krasiński, Aleksander Fredro, a także Cyprian Kamil Norwid. Ważnymi pojęciami dla tej epoki były: metafizyka, folklor, ludowość, uczuciowość, irracjonalizm, intuicjonizm.
Oświecenie nazywane jest wiekiem rozumu, wiekiem filozofów. Epoka ta obejmuje cały XVIII wiek. Najpopularniejszym polskim twórcą oświeceniowym był Ignacy Krasicki. Wydał wiele bajek, satyr, hymnów, a także pierwszą polską powieść. Ważnymi pojęciami z tego okresu są: klasycyzm, sentymentalizm, rokoko.
Barok to epoka, która trwała przez cały XVII wiek. Był to okres, w którym forma przeważała nad treścią. Obrazy były bogato zdobione, a wiersze pełne środków stylistycznych. Głównym założeniem twórców barokowych było dziwienie i szokowanie odbiorców.
Renesans, inaczej odrodzenie, to epoka, która trwała przez cały XVI wiek. W renesansie tworzyli: Jan Kochanowski, Mikołaj Rej, a także William Szekspir. Ważnymi pojęciami dla odrodzenia były reformacja, antropocentryzm oraz humanizm.
Średniowiecze nazywane jest wiekami średnimi, wiekami ciemnymi. Rozpoczęło się w V wieku, a zakończyło w XV wieku. Kojarzone jest przede wszystkim z Kościołem, wiarą i takimi pojęciami jak teocentryzm czy uniwersalizm. Średniowiecze wykształciło cztery wzorce osobowe: świętego, ascetę, władcę i rycerza.
Antyk, inaczej starożytność, to pierwsza epoka literacka. Rozpoczęła się w IX/VIII wieku przed naszą erą, a zakończyła w V wieku naszej ery, kiedy nastąpił upadek cesarstwa zachodniorzymskiego. Antyk kojarzony jest przede wszystkim ze starożytną Grecją i starożytnym Rzymem.
Wyróżnia się trzy podstawowe odmiany polszczyzny: 1) język literacki / język ogólny; 2) dialekty i gwary (zależne od terytorium); 3) języki/gwary/socjolekty/żargony (zależne od środowiska). Dokładniejszy opis trzech odmian polszczyzny wraz z przykładami znajduje się w poście.
Znajomość mitologii, jej bohaterów, imion bogów i ich atrybutów okazuje się niezbędna nie tylko w szkole podstawowej. W programie nauczania szkół średnich znajduje się wiele utworów, które odwołują się do mitologii.
Zapożyczenia możemy podzielić na wewnętrzne i zewnętrze. W poście znajduje się ich opis i przykłady zapożyczeń zewnętrznych, a dokładniej: anglicyzmów, germanizmów, rusycyzmów galicyzmów, italianizmów oraz turcyzmów.