Pewnie wielu z nas, z racji nadchodzących mistrzostw świata, zada sobie niebawem pytanie o odmianę wyrazu „mecz”. Nie widzieliśmy dwóch ostatnich „meczów” czy „meczy” naszej reprezentacji? Mamy dosyć ciągłych analiz „meczów” czy „meczy”?
Gender nie wynika wyłącznie z rozważań dotyczących płciowości. W gender chodzi o równość. Szeroko pojętą równość, czyli o to, żebyśmy nie odsyłali czarnoskórych na drzewa, kobiet do garów, mężczyzn na politechnikę, gejów do więzień, a lesbijek do pornosów.
„Pokojów”, „pokoi” czy może „pokoji” – która forma jest poprawna i dlaczego? Który z wymienionych wyrazów należy do normy wzorcowej, który do uzusu, a który jest błędem językowym? Odpowiedź w poście.
Chyba każdy z nas zna kogoś, komu dolega egocentryzm komunikacyjny. Osoba z egocentryzmem stawia w centrum świata JA, a TY jest jej potrzebne tylko po to, żeby słuchało o JA. W poście znajduje się lista typowych zachowań egocentryka komunikacyjnego.
„Pretensjonalny” to określenie, którego możemy użyć zarówno w kontekście nazywania człowieka, jak i zjawiska czy przedmiotu. Czy „pretensjonalny” to taki, który ma pretensje? Czy ubiór i fryzura mogą być „pretensjonalne”? Odpowiedź w poście.
W polszczyźnie jest wiele przysłów, których nie rozumiemy lub które rozumiemy błędnie. W poście omówionych zostało kilka z nich, między innymi: „nie zasypiać gruszek w popiele”, „nosił wilk razy kilka, ponieśli i wilka”, „w marcu jak w garncu”.
Polacy mają tendencję do kończenia swoich wypowiedzi kilkoma zbędnymi dla wartości komunikacyjnej wyrazami. Należą do nich: „tak”, „nie”, „wiesz”, „rozumiesz”, „prawda”. W poście znajduje się spis dłuższych wyrażeń, których nagminnie używamy.
Współcześnie najbardziej pożądaną treścią są informacje o czyjejś kompromitacji, ośmieszeniu. Niezwykle popularnym ostatnio synonimem słów: „kompromitacja”, „ośmieszenie”, „wstyd” jest właśnie tytułowy „blamaż”. W jakim kontekście można używać tego wyrazu?
Garnitur to męskie ubranie wizytowe składając się z dwóch lub trzech części. Do części tych należą spodnie, marynarka i kamizelka. Brutasza i poszetka, wspomniane w tytule posta, to elementy marynarki. Co dokładnie oznaczają?
Kim jest konformista? Jakie cechy posiada nonkonformista? Czym antykonformista różni się od nonkonformisty? Więcej na temat konformizmu i terminów do niego opozycyjnych w poście.
Wyrazy takie jak „psycholożka”, „ochroniarka” czy „uchodźczyni” to feminatiwy. Kwestia dotycząca tego, czy powinniśmy używać nazw feminatiwnych jest dość skomplikowana. Mówić zatem „filolożka” czy „kobieta/pani filolog”? Odpowiedź w poście.
„Zawieźć” i „zawieść” to formy, które niezwykle często mylą się Polakom. Obie z nich są poprawne, to znaczy – funkcjonują w języku, ale oznaczają coś zupełnie innego. „Zawieźć” pochodzi bowiem od „zawozić”, natomiast „zawieść” od „zawodzić”.
Takie słowo jak „trzykropek” nie istnieje. Nie odnotowują go nawet najobszerniejsze słowniki. Mamy wyłącznie „wielokropek”, który – choć składa się właśnie z trzech kropek – wielokropkiem pozostaje. Dlaczego forma „wielokropek” jest poprawna, a „trzykropek” to błąd?
Ironia to drwina, złośliwość, pogarda, wyśmiewanie, szyderstwo ukryte w wypowiedzi pozornie aprobującej. Poprawnie powiemy „jak na ironię” i „ironia losu”. Niepoprawną formą będzie natomiast wyrażenie „jak na ironię losu”. Co czyni podane formy poprawnymi nie poprawnymi?
Cząstka „od-” oznacza usunięcie, zmniejszenie, pozbycie się czegoś. „Odciążanie” to zmniejszanie ciężaru czegoś, a „odchwaszczanie” to pozbywanie się chwastów. Dlaczego więc mówimy o „odchudzaniu się”, kiedy nie mamy na myśli pozbywania się chudości?