Dziś na tapet bierzemy słowo "YOLO", które stało się częstym elementem rozmów wśród młodzieży i nie tylko. To nie tylko skrót, ale również wyrażenie noszące ze sobą pewne przesłanie. Wciąż…

Spotkałeś się z określaniem kogoś mianem „bananowca”, „banana” lub „bananowej młodzieży”? Czy wiesz, co to znaczy i skąd wzięła się ta nazwa? Sprawdź.

Czy naprawdę dziewczyny, które piszą blogi modowe są przekonane, że ich twórczość powinna przypominać dzieła Kochanowskiego pisane pod lipą? Dlaczego piszą coś, czego nie da się czytać?

Większość z nas stawia znak równości pomiędzy wulgaryzmem a przekleństwem, uznając je tym samym na synonimy. Tymczasem w rzeczywistości wulgaryzm różni się od przekleństwa. Czym więc różni się wulgaryzm od przekleństwa? Dlaczego posługujemy się wulgaryzmami i przekleństwami?

W polszczyźnie występują rzeczowniki, które mają wyłącznie liczbę pojedynczą (są to tak zwane singularia tantum - inteligencja, igliwie, miłość) i rzeczowniki, które mają wyłącznie liczbę mnogą (pluralia tantum - nożyczki, drzwi, sanki). Lista sześćdziesięciu takich rzeczowników znajduje się w poście.

Jak poprawnie zapisać nazwisko dwuczłonowe po ślubie - z dywizem, z myślnikiem, a może rozdzielnie? Jaki zapis nazwiska obowiązuje kobiety, które zdecydowały się na nazwisko dwuczłonowe, czyli połączenie nazwiska panieńskiego i mężowskiego?

Dywiz (zwany łącznikiem) jest często mylony z myślnikiem (zwanym półpauzą). Brak umiejętności rozróżniania dywizu od myślnika skutkuje popełnianiem błędów ortograficznych i interpunkcyjnych. Warto więc dowiedzieć się, czym jest dywiz, a czym myślnik.

Plebiscyt na młodzieżowe słowo roku cieszy się coraz większą popularnością. W 2016 roku konkurs wygrało słowo „sztos” (coś świetnego), z kolei w 2017 roku zdobywcą pierwszego miejsca okazało się „xD” (reakcja na zabawną informację). Jaki wyraz zwyciężył w tym roku?

W polszczyźnie jest wiele przysłów, których nie rozumiemy lub które rozumiemy błędnie. W poście omówionych zostało kilka z nich, między innymi: „nie zasypiać gruszek w popiele”, „nosił wilk razy kilka, ponieśli i wilka”, „w marcu jak w garncu”.

Polacy mają tendencję do kończenia swoich wypowiedzi kilkoma zbędnymi dla wartości komunikacyjnej wyrazami. Należą do nich: „tak”, „nie”, „wiesz”, „rozumiesz”, „prawda”. W poście znajduje się spis dłuższych wyrażeń, których nagminnie używamy.

Wyrazy takie jak „psycholożka”, „ochroniarka” czy „uchodźczyni” to feminatiwy. Kwestia dotycząca tego, czy powinniśmy używać nazw feminatiwnych jest dość skomplikowana. Mówić zatem „filolożka” czy „kobieta/pani filolog”? Odpowiedź w poście.

Takie słowo jak „trzykropek” nie istnieje. Nie odnotowują go nawet najobszerniejsze słowniki. Mamy wyłącznie „wielokropek”, który – choć składa się właśnie z trzech kropek – wielokropkiem pozostaje. Dlaczego forma „wielokropek” jest poprawna, a „trzykropek” to błąd?

Cząstka „od-” oznacza usunięcie, zmniejszenie, pozbycie się czegoś. „Odciążanie” to zmniejszanie ciężaru czegoś, a „odchwaszczanie” to pozbywanie się chwastów. Dlaczego więc mówimy o „odchudzaniu się”, kiedy nie mamy na myśli pozbywania się chudości?

Wyrażenie „od zawsze” jest niepoprawne. Dlaczego mówienie „od zawsze” jest błędne? Dlaczego możemy mówić „od dziecka”, „od niepamiętnych czasów”, „od miesiąca”, a „od zawsze” nie? Odpowiedź i dokładne objaśnienie w poście.

Metafora to zestawienie dwóch wyrazów lub związków wyrazowych, które razem tworzą zupełnie inne znaczenie niż ich poszczególne człony. Metafory kojarzą się ze szkołą, okazuje się jednak, że wykorzystujemy je w niemalże każdej wypowiedzi.