W XXI wieku studiowanie jest dla każdego. Nie zależy od świadectwa na koniec szkoły, nie zależy od wyników maturalnych, ba – nie zależy nawet od wiedzy i predyspozycji. Studiujemy wszyscy, studiujemy, co chcemy, studiujemy, jeśli zapłacimy.

Chyba każdy z nas zna kogoś, komu dolega egocentryzm komunikacyjny. Osoba z egocentryzmem stawia w centrum świata JA, a TY jest jej potrzebne tylko po to, żeby słuchało o JA. W poście znajduje się lista typowych zachowań egocentryka komunikacyjnego.

Jaki jest koszt korekty pracy licencjackiej lub pracy magisterskiej? Refleksje korektorki na temat wprowadzania poprawek i oczekiwań zleceniodawców w poście.

Tramwajem jeżdżę codziennie. Każdego dnia podróż środkami komunikacji zajmuję mi trochę ponad pół godziny i każdego dnia przeżywam swój dzień (a właściwie trzydzieści minut) świra. Na czym to polega?

Czy poprawianie innych, kiedy ci popełniają rażące językowe błędy jest w złym tonie? Czy są osoby, które mogą zwracać uwagę na usterki językowe i takie, które powinny milczeć nawet, gdy usłyszą o „włanczaniu”?

Dziecko w podstawówce umie wymienić osiem rodzajów okolicznika, uczeń szkoły średniej zna definicje: elipsy, emblematu, epifory, epigramatu... A dorosły człowiek? Co on wynosi z dwunastu lat lekcji języka polskiego?

Polonista to ktoś, kto: przez całe studia ma koszmary, w których w jednej ręce trzyma dyplom magistra, a drugą miesza frytki, bo właśnie dostał pracę w fast foodzie; potrafi ładnie się wysłowić – wersja optymistyczna; mówi tak, że nikt nie wie, o co mu chodzi – wersja prawdziwa.

Obraz humanisty w oczach społeczeństwa zrównuje go z nic niepotrafiącym (w perspektywie bezrobotnym) idiotą. Dzieje się tak, bo słowem humanista szastamy na prawo i lewo, więc zaczęło oznaczać wszystko i nic. A to nie tak.