Formy takie jak „pewny” i „pewien” bez wątpienia występują w polszczyźnie. Ich użycie zależy jednak od kontekstu. W jednym wypadku obowiązuje wyłącznie forma „pewien”, w drugim – „pewny”, w trzecim natomiast form tych możemy używać zamiennie.
1. Formy „pewien” używamy w znaczeniu „jakiś”, np.
– Pewien mężczyzna wyglądał podejrzanie.
– Powiedział mi to pewien chłopiec.
– Pewny mężczyzna wyglądał podejrzanie.
– Powiedział mi to pewny chłopiec.
2. Formy „pewny” używamy w znaczeniu „taki, co do którego nie mamy żadnych wątpliwości”, np.
– Ta praca to mój stały, pewny zarobek.
– Nie zwolnię go – to pewny pracownik.
– Ta praca to mój stały, pewien zarobek.
– Nie zwolnię go – to pewien pracownik.
3. Form „pewien” i „pewny” dowolnie używamy w znaczeniu „całkowicie o czymś przekonany”, np.
– Jestem pewien tego, co mówię.
– Byłem tego pewien.
– Jestem pewny tego, co mówię.
– Byłem tego pewny.
Należy jednak dodać, że formy „pewien” i „pewny” w ostatnim wymienionym znaczeniu muszą łączyć się z czasownikiem „być” (jestem pewien/pewny, byłem pewien/pewny).
