Cudzysłów to wyraz, którego odmiana sprawia kłopoty wielu Polakom. Kiedy chcemy zaznaczyć, że to, co powiedzieliśmy, nie jest dosłownie, twierdzimy, że powiedzieliśmy to w cudzysłowiu. Tymczasem taka forma w polszczyźnie w ogóle nie występuje! Przyjrzyjmy się zatem poprawnej odmianie wyrazu cudzysłów (najbardziej problematyczne formy zostały pogrubione).
M. Co to? cudzysłów/cudzysłowy
D. Czego nie ma? cudzysłowu/cudzysłowów
C. Czemu się przyglądam? cudzysłowowi/cudzysłowom
B. Co widzę? cudzysłów/cudzysłowy
N. Z czym to zapisać? cudzysłowem/cudzysłowami
Ms. O czym myślę? cudzysłowie/cudzysłowach
W. O, mój drogi! cudzysłowie/cudzysłowy
Zdecydowanie najbardziej kłopotliwy jest miejscownik. Nierzadko używamy błędnej formy w cudzysłowiu. Tymczasem skoro mówimy w rowie (nie w rowiu), w dupie (nie w dupiu), to i musimy powiedzieć w cudzysłowie (nie w cudzysłowiu). Proste, prawda? 🙂
